ακρόστιχον

Φορολογία των Βυζαντινών, που επιβαλλόταν στην έγγεια ιδιοκτησία. Οι φορολογούμενοι καταγράφονταν στο λεγόμενο υπομνηστικόν κατάστιχον, που κρατούσε ο γενικός λογοθέτης. Ήταν τακτική εισφορά και εκείνος που δεν «εισεκόμιζε» το ποσό που του αντιστοιχούσε έχανε, με δήμευση, την περιουσία του. Το α. από τους Βυζαντινούς πέρασε στους Φράγκους με την ονομασία crustica. Την ίδια εισφορά πλήρωναν και οι ελληνικές περιοχές που βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Φράγκων και των Ενετών. Το α. διατηρήθηκε και κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας. Ιδιαίτερα στη Χίο, κατά τον 16ο αι., το α. και το χαράτσι ήταν οι κυριότερες φορολογικές υποχρεώσεις των κατοίκων.

* * *

ἀκρόστιχον, το (AM)

η ακροστιχίδα

μσν.

1. (εκκλησ. ποίηση) ακροτελεύτιον*, εφύμνιον*

2. έγγειος φόρος τής βυζαντινής εποχής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκρο- (Ι) + -στιχον < στίχος].